MIJN VERHAAL

Een verslaving heeft niet alleen invloed op de verslaafde, maar op iedereen in de omgeving.
Verslaving gaat vaak gepaard met ontkenning, schaamte en taboe!
Als dochter van een alcoholverslaafde moeder liep ik tegen deze dingen aan. Ik wilde niet geloven dat mijn moeder verslaafd was en dat ze heel goed was in manipuleren en alles verdraaien. Je gaat toch aan jezelf twijfelen…
Iemand de stempel van verslaafd geven heb ik toch echt als heel heftig ervaren!

Om dit te doorbreken heb ik mijn in een “interview” mijn verhaal verteld.. Samen kunnen we het beetje bij beetje uit de taboesfeer halen. Want dat is nodig!

Op m’n 14e ontdekte ik voor de eerste keer een pak wijn in de droger. Omdat ik nooit iets had gemerkt dacht ik er verder weinig van. Later kwam ik erachter dat een pak, in tegenstelling tot een fles, niet hoorbaar is en dus prima materiaal voor een alcoholist om de verslaving te verbergen. Alcohol was er altijd in ons gezin, op feestjes en weekendjes weg. Mijn ouders hielden van gezelligheid en er was altijd ruimte voor een zoete inval in ons huis. Het viel dan ook niet echt op dat er te veel werd gedronken. De eerste keer dat mijn moeder werd opgenomen en wij haar na een aantal weken een middag mochten meenemen wilde ze een gerecht met alcohol bestellen. Toen werd duidelijk hoe hardnekkig haar verslaving was. Kort na haar opname begon ze weer opnieuw. Mijn vader kon niet meer met haar leven en besloot om weg te gaan. Vanaf die tijd werd ze meerdere malen gedwongen opgenomen, maar telkens verviel ze weer in haar oude gewoonte. Ze kon niet meer lopen of voor zichzelf zorgen. Toen ik op een dag bij haar binnenkwam schrok ik van de staat van haar huis. Ik belde de crisisdienst en mijn moeder werd naar het ziekenhuis gebracht. Na meerdere opnames heb ik uiteindelijk besloten haar niet meer te zien, maar ik bleef haar volgen en op de achtergrond zaken voor haar regelen. In deze periode is ze lang spoorloos geweest, verloor ze haar huis en uiteindelijk belandde ze bij het Leger des Heils in Maastricht. Mijn vader, mijn broertje en ik huurden een flat voor haar in Geleen. We kochten meubels, gaven de muren een kleurtje en zorgden ervoor dat ze wekelijks geld kreeg voor boodschappen. Ook zorgden we ervoor dat ze twee keer per week hulp aan huis kreeg. Achteraf bleek dat ze op eigen houtje deze hulp had teruggebracht naar één keer per week. Niemand had ons hierover bericht. Op het laatst kwam de hulp zelfs nog maar een keer per maand. Toen is het helemaal mis gegaan…

Op 26 april 2017 werd ze door mijn vader en de politie gevonden in haar flat. Uit onderzoek kwam naar voren dat ze er ongeveer een week gelegen heeft. In die periode had ze contact met een man die ze had ontmoet bij het Leger Des Heils. Achteraf bleek deze man zich per sms met mijn moeders telefoon voor te doen als haar. In de week dat ze al gestorven was. Hij vroeg meer geld van mijn vader en heeft in die week ook in mijn moeders huis gewoond. Het is nooit duidelijk geworden hoe mijn moeder aan haar einde is gekomen. Het vermoeden bestaat dat ze in de badkamer is gevallen en te zwak was om nog op te staan, maar we zullen het nooit zeker weten. Wat ik het meeste gemist heb in de periode tijdens haar ziekte en na haar dood was een ervaringsdeskundige bij wie ik met mijn vragen terecht kon. Inmiddels heb ik deze handschoen zelf opgepakt en ben ik een bedrijf gestart waarin ik mijn ervaring inzet om andere mensen in dit soort situaties te ondersteunen. Een luisterend oor bieden is vaak al de helft van de verwerking. 

Onderstaande link naar het interview op Instagram:
https://lnkd.in/d_sFuS2n
https://lnkd.in/dfDGr6kN

#naastenvanverslaafden#alcoholverslaving#uitdetaboesfeerhalen#hulpbijverslaving#coaching